Τα βιβλία της Κάντυ μέρος 2ο

Αργήσαμε λιγάκι αλλά δεν σας ξεχάσαμε! Ακολουθούν μερικά από τα γράμματα μέσα από τα βιβλία της Κάντυ. Για περισσότερες λεπτομέρειες για το τι είναι αυτά τα βιβλία δείτε την προηγούμενη ανάρτησή μας!

Το γράμμα της Σουζάνας στην Κάντυ.

Αγαπητή Κάντυ,

Λυπάμαι που έπρεπε να φύγεις απ’τη Νέα Υόρκη με τον τρόπο που έφυγες. Τώρα ξέρω που βρίσκεται η καρδιά του Τέρρυ. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω πως κάποια μέρα θα μ’αγαπήσει. Δεν μπορώ να περπατήσω καθόλου, αλλά μόνο και που ξέρω πως είναι στο πλάι μου, είμαι χαρούμενη. Τώρα πια συνειδητοποιώ πως είναι η ζωή μου και η καρδιά μου και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι δίπλα του και να τον περιμένω ακόμα και για πάντα αν χρειαστεί.

Σουζάνα.

Το γράμμα της Κάντυ στη Σουζάνα (δεν εστάλη ποτέ).

Αγαπητή Σουζάνα,

Θα πρέπει να μάθεις πως σε μίσησα όταν με έδιωξες απ΄το ξενοδοχείο στο Σικάγο. Νόμιζα πως εγώ αγαπούσα τον Τέρρυ πιο πολύ, αλλά όταν ήρθα στην Νέα Υόρκη και έμαθα πως του έσωσες τη ζωή, και ύστερα όταν αποπειράθηκες να αυτοκτονήσεις για χάρη του Τέρρυ και δική μου συνειδητοποίησα πως τον αγαπάς απ’τα βάθη της καρδιάς σου και έτσι ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Τώρα έχω το γράμμα σου και το διαβάζω ξανά και ξανά. Όταν ο Τέρρυ άφησε τον θίασο, κατάλαβα πως εσύ κι αυτός είχατε τα προβλήματα, όχι εγώ. Εγώ είμαι καλά. Ο Τέρρυ πια ανήκει στο παρελθόν και δεν κοιτάζω πίσω. Είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα τον Τέρρυ και εσένα. Κάποια μέρα θα ιδωθούμε ξανά, ίσως όταν είμαστε πια πολύ γέροι και θα γελάμε πολύ με όλα αυτά. Το ξέρω πως θα τον φροντίσεις. Να είσαι πάντα στο πλευρό του. Καμιά φορά σε βλέπω στα περιοδικά, να χαμογελάς παρά το ότι είσαι στην αναπηρική καρέκλα. Τώρα ξέρω πως πήρα τη σωστή απόφαση.

Κάντυ.

Η καρτ ποστάλ του Άλμπερτ στην Κάντυ από το Σάο Πάολο της Βραζιλίας

Προς Κάντυ,

Αν δεις τη φωτογραφία της καρτ ποστάλ θα ζηλέψεις, αλλά δεν ήρθα εδώ για να διασκεδάσω. Το Σάο Πάολο είναι ζεστό και γεμάτο σκόνη. Ο Τζώρτζ κι εγώ νιώθουμε πολύ αδύναμοι απ’τη ζέστη. Θα σου αγοράσουμε πολλά σουβενίρ. Πλησιάζει ο καιρός της επιστροφής μας και σκέφτομαι να έρθω να σε επισκεφτώ. Έχεις χαιρετισμούς και από τον Τζώρτζ.

Από το Σάο Πάολο,

Μπερτ

( Σημείωση: χαϊδευτικό του Άλμπερτ. Στο αυθεντικό έχει υπογράψει ως Μεγάλος Μπερτ -dekkai Baatu)

Απάντηση της Κάντυ στην Καρτ Ποστάλ του Άλμπερτ

Αγαπητέ Άλμπερτ,

Αναρωτιέμαι τι να κάνεις τώρα! Εγώ μόλις έβαλα τα παιδιά για ύπνο. Είναι ακόμα νωρίς αλλά ήδη χρησιμοποιούμε θερμάστρες! Οι εποχές περνάνε πολύ γρήγορα. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που πέθανε ο Στήαρ. Πέρασε παραπάνω από μισός χρόνος από τότε που επέστρεψα στο σπίτι της κυρίας Πόνυ. Χάρηκα που σε είδα την τελευταία φορά, αλλά είναι κρίμα που ήταν με αφορμή τον θάνατο του Στήαρ. Παρόλο που ήμασταν στο Λέικγουντ όλοι φαίνονταν πολύ λυπημένοι, μάλλον γιατί είχαμε συγκεντρωθεί εκεί για το μνημόσυνο. Το δωμάτιο στο οποίο έγινε η τελετή ήταν γεμάτο αναμνήσεις από το Λέικγουντ. Ακόμα και ο Άρτσι ένιωσε το ίδιο όταν μπήκε μέσα σ’εκείνο το δωμάτιο. Εκείνη τη φορά είδα και πολλά από τα πορτραίτα των μελών της οικογένειας Άρντλευ, καθώς και αυτά του Άντονυ και του Στήαρ. Κοιτώντας όλα αυτά τα πορτραίτα, επιπλέον ένιωσα (η μετάφραση εδώ δεν είναι ακριβής αλλά πρόκειται για κάτι που προκάλεσε συναισθηματική φόρτιση). Άλμπερτ, μου φαίνεται πως είχες κλειστεί εντελώς στον εαυτό σου μέσα σ’εκείνο το δωμάτιο. Μπορώ να καταλάβω το γιατί: λόγω της Ρόζμαρι Μπράουν. Η μητέρα του Άντονυ ήταν πολύ όμορφη γυναίκα. Άλμπερτ, ήθελες να μου μιλήσεις για κάτι σ’εκείνο το δωμάτιο; Είχα αυτήν την εντύπωση και γι’αυτό πήρα χαρτί και μολύβι για να σου γράψω.

Να προσέχεις μην κρυώσεις.*

Κάντυ

*Η έκφραση αυτή μπορεί να μας ακούγετε περίεργη αλλά είναι ένας συνηθισμένος τρόπος να κλείνουν τα γράμματά τους στην Ιαπωνία.

Το γράμμα της Κάντυ στον Άλμπερτ

Αγαπητέ Γουίλιαμ Άλμπερτ Άρντλεϋ,

Διάβασα το γράμμα σου ξανά και ξανά. Δεν είναι εύκολο για όλους να συνεχίσουν τη ζωή τους. Τώρα το συνειδητοποιώ. Και χαίρομαι που σε νιώθω πιο κοντά μου. Χάρηκα που έμαθα και για τον Τζώρτζ και τη μητέρα του Άντονυ. Είναι πολύ όμορφο να γνωρίζω καλύτερα τους ανθρώπους στη ζωή μου. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που σε γνώρισα στον λόφο της Πόνυ. Από τότε που γνωριστήκαμε για πρώτη φορά υπήρξαν πολλοί θλιβεροί αποχαιρετισμοί. Αλλά πίστευα στο αύριο που μας έρχεται. Το οικόσημο κουδουνίζει στο στήθος μου. Όταν φεύγεις για τα ταξίδια σου, σε παρακαλώ παίρνε με μαζί σου παντού! Ακόμα κι αν πεις όχι, θα έρθω μαζί σου! Ω, Άλμπερτ... Είναι υπέροχο να είναι κανείς ζωντανός! Πωπω! Δεν μπορώ να κοιμηθώ απόψε! Είμαι τόσο ενθουσιασμένη με το τι μπορεί να γίνει αύριο! Όταν θα χτυπήσει η πόρτα και μπορεί να είσαι εσύ εκεί Άλμπερτ! Είμαι τόσο ευγνώμων στους γονείς μου γιατί αν δεν με είχαν αφήσει στο σπίτι της Πόνυ, δεν θα σε είχα γνωρίσει. Ω, η κυρία Πόνυ λέει πως δεν πρέπει να ξενυχτάω. Μου φέρεται πάντα σαν μωρό. Λοιπόν, θα έχω ένα πολλά όμορφα όνειρα απόψε. Καληνύχτα, Άλμπερτ.

Με αγάπη,

Κάντυ Γουάιτ Άρντλευ.

Το γράμμα της Κάντυ στον Τέρρυ (δεν εστάλη ποτέ)

(Σημείωση: Τα γεγονότα που περιγράφονται στα γράμματα αναφέρονται στην ιστορία όπως την έγραψε η συγγραφέας και όχι όπως παρουσιάστηκε στο anime (κιν.σχέδιο) οπότε υπάρχουν κάποιες διαφορές όπως μια σκηνή που περιγράφει παρακάτω με τον Τέρρυ)

Αγαπητέ Τέρρυ,

Μόλις διάβασα ένα άρθρο για τον Άμλετ σου, στο οποίο έλεγε πως πήρες πολύ καλές κριτικές. Χάρηκα πολύ που το άκουσα. Συγχαρητήρια! Πίστευα πως μια τέτοια μέρα θα έρθει ξανά σύντομα. Σαν να ήμουν εκεί, άκουγα το δυνατό χειροκρότημα του κοινού για σένα να μην σταματά. Και σε έβλεπα να φοράς ένα άσπρο κοστούμι και να βγαίνεις ξανά και ξανά στο κάλεσμα της αυλαίας χαμογελαστός. Η κυρία Πόνυ και η αδερφή Μαρία είπαν πως είσαι ο καλύτερος Άμλετ που έχουν δει σ’όλη τους τη ζωή. Ενθουσιάστηκαν που είδαν τη φωτογραφία σου στην εφημερίδα και φέρονταν σαν κοριτσόπουλα.

Έχεις επισκεφτεί το σπίτι της κυρίας Πόνυ παλιότερα, σωστά; Εκείνη τη φορά ήμουν κι εγώ στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι της κυρίας Πόνυ. Ο χρόνος είναι ανήλεος στο πέρασμά του. Αν είχα κάνει μικρότερο διάλειμμα στο ταξίδι μου, θα σε είχα δει εκεί. Ήταν άραγε ο λόφος της Πόνυ ίδιος μ’αυτό που φανταζόσουν; Έμοιαζε με τον απατηλό λόφο της Πόνυ, σωστά; Μπορώ να σε φανταστώ να στέκεσαι μόνος σου στον λόφο της Πόνυ όταν ήρθες εδώ εκείνη τη χιονισμένη μέρα , παρόλο που δεν ήμουν εκεί. Γύρισα στην Αμερική τρέχοντας πίσω σου, και μετά σπούδασα για να γίνω νοσοκόμα, ενώ ονειρευόμουν να σε ξαναδώ κάποια στιγμή. «Έχω να κάνω κάτι που θέλω πολύ», αυτό είπες όταν έφυγες από το Σχολείο του Αγίου Παύλου. Ήθελες να δεις πως μπορείς να σταθείς μόνος σου, στα πόδια σου σ’αυτή τη ζωή. Πίστευα πως θα σε ξανασυναντήσω κάποια μέρα.

Χάρηκα τόσο πολύ όταν βρήκα εκείνο το άρθρο για σένα στην εφημερίδα την πρώτη φορά. Τέρενς Γκράχαμ... Έμαθα και τι θα πει το Γ. στο Τέρενς Γ. Γκράντσεστερ¹ όταν το είδα. Πάντα νόμιζα πως το Γ. σήμαινε Γορίλας! Έμαθα πως η μητέρα σου, η Έλεονορ Μπέικερ σε βάφτισε Γκράχαμ. Συγκινήθηκα όταν έμαθα πως άφησες το όνομα Γκράντσεστερ όταν έφυγες από την Αγγλία. Από αυτό κατάλαβα πόσο αποφασισμένος ήσουν. Επί τη ευκαιρία, οι άνθρωποι στο Μπρόντγουεϊ πρέπει να είναι πολύ καλοί στο να ανακαλύπτουν νέα ταλέντα . Εντόπισαν το ταλέντο σου αμέσως.

Κάθε φορά που έβλεπα τα νέα σου σκεφτόμουν πως έπρεπε να συνεχίσω και εγώ όπως κι εσύ. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη ήμουν όταν έμαθα πως ερχόσουν στο Σικάγο για μια παράσταση με τον θίασο του Στράτφορντ. Δεν ήξερες πως ήμουν στην Αμερική τότε και σκεφτόμουν τη μεγάλη έκπληξη θα σου έκανα με το να εμφανιστώ μπροστά σου ξαφνικά. Δυστυχώς η παράσταση ήταν μόνο για προσκεκλημένους θεατές. Δεν υπήρχε λόγος να λάβω μια τέτοια πρόσκληση αφού ήμουν απλά μια νοσοκόμα. Όταν είχα σχεδόν απελπιστεί ο Άρτσι και ο Στήαρ μου βρήκαν ένα εισιτήριο, πράγμα που ήταν μεγάλη τύχη. Παρόλα αυτά δεν ήταν η μέρα μου. Είχα τη νυχτερινή βάρδια και κανείς δεν ήθελε να πάρει τη θέση μου εκείνη την ημέρα. Αλλά επειδή στ’αλήθεια έπρεπε να δω την παράστασή σου, το έσκασα απ’τη δουλειά μου και πήγα στο θέατρο. Όπως ξέρεις, είμαι πολύ καλή στο να το σκάω. Αλλά ήμουν υπεύθυνη για τη δουλειά μου στο νοσοκομείο, όχι όπως στο Κολέγιο. Αργότερα εκείνο το βράδυ με επέπληξε η Φλάνυ που ήταν ανώτερή μου στη σχολή νοσοκόμων.

Απογοητεύτηκα που δεν σε είδα από το θεωρείο² εξαιτίας της φασαρίας που έκανε η Ελίζα. Παρόλα αυτά σε είδα από τα παρασκήνια. Ήσουν πραγματικά εξαιρετικός ως βασιλιάς της Γαλλίας! Έπρεπε να το λένε Βασιλιάς της Γαλλίας αντί για Βασιλιάς Ληρ, αυτό σκέφτηκα! Άκουγα την καθαρή και γεμάτη συναίσθημα φωνή σου και έβλεπα τον εξευγενισμένο τρόπο που φερόσουν κάτω απ’τους προβολείς. Σε έβλεπα θολά μέσα από τα μάτια μου που είχαν γεμίσει δάκρυα. Τρόμαξα με το πόσο δημοφιλής ήσουν. Έμεινα κατάπληκτη όταν είδα πως ήσουν περιτριγυρισμένος από ένα πλήθος κοριτσιών τότε. Φώναξα «Τέρρυ!» όσο πιο δυνατά μπορούσα αλλά μάταια, δεν ακουγόμουν. Ενώ πάλευα μέσα στο πλήθος, κοίταζα εσένα και τη Σουζάνα να επιβιβάζεστε στην άμαξα. Όπως το σκέφτομαι τώρα, αυτό ίσως ήταν μια πρόγευση του μελλοντικού μας χωρισμού.

Περνούσαμε τόσο κοντά ο ένας απ’τον άλλον και δε βρισκόμασταν. Στο σπίτι της Πόνυ, στο θέατρο και στο ξενοδοχείο στο Σικάγο. Όταν επισκέφτηκα το ξενοδοχείο που έμενες, Τέρρυ, εσύ με περίμενες στην είσοδο του νοσοκομείου, σωστά; Ω, πόσο εύχομαι να το ήξερα νωρίτερα. Ενώ εσύ ήσουν εκεί, εγώ έφευγα απ’το ξενοδοχείο που με έδιωξε η Σουζάνα, και αφού ήμουν απίστευτα θλιμμένη που δεν κατάφερα να σε δω, περπατούσα άσκοπα μόνη και αφηρημένη στους δρόμους μέχρι την ανατολή. Μουρμούριζα στον εαυτό μου ξανά και ξανά «Τέρρυ, άραγε με ξέχασες κιόλας; .. Όχι, δε μπορεί να είναι έτσι». Ο Στήαρ μου είπε αργότερα πως ήσουν στη δεξίωση που οργάνωσε ο Δήμαρχος του Σικάγου μετά την παράσταση και πως από αυτόν έμαθες πως επέστρεψα στην Αμερική. Πρέπει να ξαφνιάστηκες πολύ που το άκουσες. Ήθελα πολύ να δω το ξαφνιασμένο σου ύφος, αλλά δεν ήμουν εκεί και το έχασα. Χάρηκα όταν μου είπε πως έφυγες αμέσως απ΄τη δεξίωση μόλις έμαθες πως ήμουν στο Σικάγο, χωρίς να σε νοιάξουν οι υπόλοιποι καλεσμένοι που ήθελαν να σου μιλήσουν. Πραγματικά είχαμε πολλές ευκαιρίες να βρεθούμε και άφθονο χρόνο εκείνη τη νύχτα, αν ήμασταν τυχεροί.

Αλλά χάρηκα όταν τελικά κατάφερα να σε δω για λίγο και έμαθα πως τα πας καλά. Μόλις πήρα το μήνυμα από το θυρωρό την επόμενη μέρα το μεσημέρι, έτρεξα στο σταθμό. Όταν έφτασα εκεί, το τρένο είχε ήδη φύγει. Τότε έτρεξα προς τα λιβάδια γιατί σκέφτηκα πως ήθελα να δω απλά και μόνο το τρένο στο οποίο υποτίθεται πως ήσουν μέσα. Σε βρήκα να στέκεσαι στο πλάτωμα. Τα μάτια μας συναντήθηκαν για μια στιγμή. Αυτό ήταν όλο... αλλά ήμουν αρκετά χαρούμενη. Οι γλυκές μας αναμνήσεις δεν έχουν τέλος, Τέρρυ. Αν ήξερα πως όλα αυτά θα γινόντουσαν, θα σου είχα γράψει περισσότερα γράμματα. Μακάρι να μπορούσα λάμβανα τα γράμματά σου πιο συχνά. Αλλά είναι πολύ αργά, σωστά;

Μετά τη σύντομη συνάντησή μας, ήρθα στη Νέα Υόρκη. Ποτέ δεν περίμενα πως αυτό θα ήταν ένα αποχαιρετιστήριο ταξίδι για εσένα και για μένα. Όταν έλαβα το εισιτήριο για τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα και ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για Νέα Υόρκη που μου έστειλες νόμισα πως η μεγάλη μου αναμονή μέχρι να σε δω είχε ανταμειφθεί με αυτά τα δώρα. Ω, ναι! Ανυπομονούσα να έρθει εκείνη η μέρα και μέτραγα τις μέρες στα δάχτυλά μου. Επιπλέον είχαμε μια τόσο ιδιαίτερη ανάμνηση από αυτό το έργο, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Ήταν μεγάλη έκπληξη το ότι έπαιξες στ’αλήθεια τον Ρωμαίο. Όταν μπόρεσα να σε ξαναδώ στην Νέα Υόρκη, ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου γιατί είχαμε να ιδωθούμε τόσο καιρό. Κρατώ ακόμα αυτό το συναίσθημα για μένα. Εκείνο το καιρό ήμουν ανήσυχη που σε έβλεπα μελαγχολικό κάποιες φορές. Αλλά ήμουν πολύ χαρούμενη για να με νοιάξει. Τώρα ξέρω πως ήσουν συνέχεια ταραγμένος εξαιτίας της Σουζάνας. Λυπάμαι πολύ που δεν έκανα τίποτα για σένα όσο είχες προβλήματα. Αυτό με λυπεί πολύ τώρα. Μπορώ να πω πως δεν έφταιγες για το ατύχημα της Σουζάνας, αλλά η αλήθεια είναι πως σε προστάτεψε. Είναι αλήθεια πως θυσίασε τον εαυτό της στη θέση σου. Όταν έμαθα τις βαθύτερες σκέψεις της Σουζάνας για εσένα, είχα ήδη αποφασίσει να σε αποχαιρετίσω, Τέρρυ. Δεν άντεχα πλέον να σε βλέπω συγχυσμένο. Και ξέρω καλά πως δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί ευτυχισμένοι ενώ η Σουζάνα ήταν αφημένη μόνη της στην απελπισία της. Όταν σε αποχαιρέτησα με έσφιξες και μου είπες «Να είσαι ευτυχισμένη αλλιώς δε θα σε συγχωρήσω». Ευχαριστώ, Τέρρυ. Είμαι τόσο χαρούμενη τώρα. Έχω πάντα πολλούς φίλους που νοιάζονται για μένα πολύ. Πάνω απ’όλα, έχω ακόμα τις γλυκιές και όμορφες αναμνήσεις που μοιραστήκαμε εκείνο το καιρό στη καρδιά μου. Ποτέ όσο ζω δε θα ξεχάσω τη ζεστασιά του στήθους σου στη πλάτη μου.

Επιπλέον, Τέρρυ, ξέρω πως δεν ήσουν καλά αφότου χωρίσαμε. Ήσουν τόσο μπερδεμένος που μετά βίας μπορούσες να παίξεις τους ρόλους σου, και έπρεπε να αφήσεις τον θίασο... Είσαι τόσο χαζός Τέρρυ! Κι εγώ ακόμα πιο ανόητη που νοιαζόμουν μόνο για το δικό μου πόνο, ήμουν τόσο εγωίστρια. Πιστεύω πως ήταν θείο θέλημα να σε βρω από τύχη σ’εκείνο το θέατρο με τον περιπλανώμενο θίασο εκείνη τη νύχτα του χειμώνα. Φερόσουν σαν μεθυσμένος και τρέκλιζες. Παρολίγο να πηδήξω στη σκηνή, μπροστά σου και χτυπώντας σε στο στήθος να σου φωνάξω «Σύνελθε!». Ήθελα να το κάνω αυτό για’σένα. Τέρρυ μπόρεσες να ακούσεις τη σκέψη μου εκείνη τη στιγμή άραγε; Σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή στη μέση της παράστασης έγινες τόσο δραστήριος. Και έμοιαζες με άλλο άνθρωπο καθώς έπαιζες τόσο ζωηρά. «Είσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εσύ. ΕΙΣΑΙ Ο ΤΕΡΡΥ» σιγομουρμούριζα στο μυαλό μου. Το έμαθες άραγε πως η μητέρα σου ήταν στο κοινό εκείνη τη μέρα; Αργότερα η μητέρα σου, η Έλεονορ Μπέικερ, με φώναξε να συναντηθούμε στα κρυφά. Μου είπε πως είχε ακυρώσει τη δουλειά της σε μια ταινία για να σε ακολουθήσει κρυφά. Ήταν τόσο ευγενική ώστε να μου στείλει μια πρόσκληση για τον Άμλετ τις προάλλες. Όμως της την έστειλα πίσω. Δεν έχω το κουράγιο να δω την παράστασή σου στο Μπρόντγουεϊ ακόμα.

Τέρρυ είμαι πίσω στο σπίτι της κυρίας Πόνυ και δουλεύω εδώ σαν νοσοκόμα. Έχουν γίνει τόσα πράγματα από τότε που χωρίσαμε. Ο αστειούλης φίλος μου, ο Στήαρ κατατάχθηκε εθελοντικά στην αεροπορία της Γαλλίας και σκοτώθηκε στον πόλεμο. Είμαι τόσο λυπημένη που χάνω έναν έναν τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους, σαν το παιδικό τραγουδάκι με τα 10 ινδιανάκια³, μόνο ο Άλμπερτ είναι πάντα μαζί μου. Τέρρυ μάντεψε! Αυτός είναι τελικά ο θετός πατέρας μου, ο μεγάλος θείος Γουίλιαμ! Μας ξεγέλασε όλους μας. Δεν νομίζεις πως ο Άλμπερτ έπρεπε να γίνει ηθοποιός;

Ω Θεέ μου! Εκπλήσσομαι με το πόσες σελίδες σου έχω γράψει. Απορώ γιατί έγραψα ένα τόσο μεγάλο γράμμα που δεν πρόκειται ποτέ να σου στείλω, ποτέ. Ενθουσιάστηκα με το άρθρο για την επιτυχία σου με τον Άμλετ μάλλον. Είναι σχεδόν η ώρα που δύει ο ήλιος. Ακούω τις καμπάνες από την εκκλησία να ηχούν μέσα στα βουνά. Τέρρυ σε παρακαλώ πρόσεχε πολύ τη Σουζάνα. Διάβασα ένα άρθρο με συνέντευξή της όταν επέστρεψες στο Μπρόντγουεϊ από τον περιπλανώμενο θίασο μετά την εξαφάνισή σου:

«-Δις Σουζάνα, είχατε ανησυχήσει που ο Τέρρυ σας άφησε και εξαφανίστηκε;

-Όχι. Γιατί πάντα τον εμπιστεύομαι, ό,τι κι αν κάνει.»

Όταν διάβασα την συνέντευξη, δάκρυσα. Νομίζω πως η Σουζάνα Μάρλοου είναι πολύ γλυκός άνθρωπος. Κι εσύ το ίδιο , Τέρρυ. Τότε διάλεξες όχι εμένα, αλλά τη Σουζάνα μετά από πολλές οδυνηρές σκέψεις. Ακόμα μ’αρέσει το πως είσαι.

Τέρρυ, το σπίτι της κυρίας Πόνυ είναι πολύ μακρυά από το Μπρόντγουεϊ , αλλά ελπίζω να θυμάσαι πως είμαι πάντα μια αφοσιωμένη θαυμάστριά σου στην αμερικάνικη ύπαιθρο. Σε παρακαλώ να θυμάσαι πως πάντα θα σε χειροκροτώ όταν είσαι στη σκηνή.

Φακιδομούρα Ταρζάν.

ΥΓ=Σ’αγάπησα.

¹Terrence G. Grantchester

²των Άρντλευ

³Στο τραγούδι αυτό περιγράφουν πως 10 ινδιανάκια κάνουν κάτι, χάνεται το ένα και μένουν εννιά, τα 9 κάνουν κάτι άλλο και μένουν 8 κ.ο.κ μέχρι που χάνονται όλα τους.